Yeniden doğuş sağlar, her felaketin sonu,
Unutmaz Türk Milleti, hiç bir Ergenekon’u.
Binlerce yıl önceydi, kalmışlardı bir avuç.
Dörtyüz yılda vermişti, ilk Ergenekon sonuç;
Çoğalıp çıkmuşlardı, körükle demir dağdan.
Farzedin ki dörtbin yıl ilerdeyiz bu çağdan;
Düşmanın çaşıtları, saçıp fitne tohumu,
Tehlikeye düştü Türk Milleti’nin durumu.
Yine albız çerisi, kırdı oğulu kızı,
Üç beş kişiye kaldı, Ergenekon’un düzü.
Nüfusun artış hızı, düştüğünden mi nedir;
Bu sefer Ergenekon hayatı bin senedir.
Çıkış vakti gelince yalçın dağlar dışına,
Herbiri düştü körük arama telaşına.
Biraz tarih bilgisi bulunan bir ihtiyar
Bağırıyordu:
…………-Gelin, benim bir bildiğim var;
Bu tepeleri demir mi sandınız evlatlar,
Madenler çıkarılmış, bitmiş şimdiye kadar.
Demir dağ efsanesi, ilk Ergenekon’da var.
Türkiye’li atalar tedbir almış şahane,
Bu dağların altına, gömmüşler hep cephane.
İhtiyaç yok bu sefer, körüğe ve demire;
Emek de harcamaya gerek yoktur boş yere.
Silah ve patlayıcı gömülmüş bugün için,
Kazın şurada çukur, bir tane silah seçin.
Patlayıcıya nişan alın tak diye vurun!
Bizleri çevreleyen şu dağları uçurun!
Börtecine de gelmek üzeredir bir bakın,
Dünya hakimiyeti için buyurun çıkın!..
Ergenekonculara dualar edin bol bol,
Dağları eritmekle nasıl bulacaktık yol?!.

04.02.2009
www.ekremsama.com