Köyden pazara, ağa atta, uşak yaya,
Yokuş, sıcak, uşak başladı yorulmaya.
-Çabuk yoruldun be, sana ne oldu öyle?
Erken tekledin, yoksa hasta mısın, söyle!
-Ağam, at sırtındasın senin işin kolay,
Koşturmaktan terledim, yoruldu tabanvay!
Ağa gururlandı, bu duruma sevinip,
Biraz alay etmek istedi attan inip.
Uşağı çağırdı ve şöyle dedi ona;
-Çok özeniyorsun biliyorum sen bana,
Ata binmeye can atarsın bilirim ben,
Zevk almak istersin ardından ben yürürken!
-Estağfirullah be ağam!
....................................-Sus ben bilirim,
Sana bir teklif;
......................-Emret, ne yapabilirim?
-Şu tazecik tezeği görüyor musun sen?
-Görüyorum be ağam!
.....................-Bir parmakcık yersen,
Atımı sana veriririm, bunu bir düşün,
Daim sürünerek mi geçecek şu ömrün?

Uşak yorgundu, ter damlıyordu gözüne,
Kurtuluş gibi baktı ağanın sözüne.
Parmakla taze tezekten aldı bir tutam,
Gözlerini yumup, çiğnemeden yuttu, tam.
-Ağam at artık benim, ver dizgini bana,
Ağalık ne demekmiş, göstereyim sana!

Uşak atta adeta şahlanmıştı artık,
Ağa kan ter içinde;
..............................-Yavaş git be sapık,
Yılların intikamını alır gibisin,
Çok da böbürlenme ha, tezek yedin demin!

Pişmanlık ateşi içinde idi ağa...
Dönüşte geldiler sabahki o durağa.
Uşağımız havaya girmişti bir kere,
Attan indi geldi tezek yediği yere;
-Gördün ya ağam, yaya gitmek kolay değil,
Yıllarca sen bana neler çektirmişsin bil,
Madem ki, bu at şu tezekten yiyenindir,
Aynı tezekten yersen at yine senindir.

Şimdi ağaya geldi düşünme sırası,
Yaya giderse olur köyün maskarası.
Şanını bitirmek mi, asla hayır hayır,
Tezek yemesi daha zararsız sayılır!
Parmakla şöyle bir lokmacık şey tutarsa,
Hissedilmez bile, bir çırpıda yutarsa...

Şimdi yine ağa attadır, uşak yaya,
Koşuştururken seslenir, der ki ağaya;
-Sabah çıktık bu köyden, sen atta ben yaya,
Akşam da aynı şekilde döndük buraya.
Yine ağa sensin, uşak benim, bu tamam;
Biz bu tezekleri niçin yedik be ağam?

Ekrem Şama