Alaca karanlık çökmüştü şehre
Bir özlemin izi vardı Samsun’da
Dumanlıydı başı solmuştu çehre
Bir sevdanın gözü vardı Samsun’da

Ellerini soktu iki cebine
Hakim olamadı titrek leb’ine
İnmiş gibi son kadehin dibine
Yürek yanık sızı vardı Samsun’da

Yürüdü denizin maviliğine
Rüzgâr değiyordu can iliğine
Öyle bir baktı ki deliliğine
Bir aşığın öz’ü vardı Samsun’da

Deniz dalgasıyla selama durdu
Yakamozlar saçıp hatrını sordu
İçten bir ah çekiş geceyi sardı
Bir kaderin yozu vardı samsun’da

Derin derin baktı mehtap’lı suya
Hüzün bastı birden çöktü kuytuya
Belki O gelirdi! E hayal bu ya
Sahilde bir yazı vardı Samsun’da

Sanırım kumsala resmini çizdi
Saçına taşlardan inciler dizdi
Yaladı bir dalga hayali bozdu
Sanki aşkın közü vardı Samsun’da

Sahilde yürürken O’nu düşledi
Vuslata erecek günü düşledi
Gül kokan doyumsuz teni düşledi
Hasretliğin pozu vardı Samsun’da

Saatler akar göz buğulu gibi
Sabah yaklaşmakta bir kuğu gibi
Kaldı hareketsiz olduğu gibi
Sessizliğin sözü vardı Samsun’da

Gün ağardı ufkun kızıllığından
Martılar ses verdi suyun sığından
Kurtuldu hayalin ince ağından
Gerçeklerin yüzü vardı Samsun’da

Burukça seyrettim bu garip hali
Gördüm ki sevdanın buymuş vebali
Gökyüzüne doğru açıldı eli
Aşığın niyazı vardı Samsun’da

Ardından bir süre baktım öylece
Kasavet yaşadı bütün bir gece
Sonra uzaklaştı ordan sessizce
Zemherinin buzu vardı Samsun’da

Zeki BEKAR

NOT: O ADAM-- 15 BÖLÜMLÜK BİR ŞİİR SERİSİDİR.. ŞİMDİDEN GÖSTERECEĞİNİZ İLGİYE SONSUZ TEŞEKKÜRLER.. SAYGILARIMLA...

DEVAMI YARIN=====>>>