5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1183
Okunma

Yokluğunun kırbacıyla şaha kalkıyor ruhum
Delirir gibi oluyorum.
Ve sonra her yerde sen,
Her şey sen kokuyor...
Ama öyle yorgunum ki,
Elim varmıyor, sana dokunamıyorum,
Değil koklamak, nefes alamıyorum...
Ve herşey gibi bu da geçiyor...
Kalbim fırtınadan sonraki deniz sakinliğinde,
Ayağa kalkıyorum...
Ben çöllerinden kurtulmuş bir bedevi,
Sen başkalarına serap oluyorsun...
Ve ben deniz oluyorum
Fırtınalara meftun
Bekliyorum...
31.01.09 07:25