Yangınımla
Sarmaş dolaş oluyorum
Bu kentte..
Hesapsız,pazarlıksız
Bir hayatın içersinde,
Yol veriyorum
Yüreğimin ırmağına..

Anlamsız geliyor yaşamak artık..
İnsanları tanımlıyorum
İçsel ve düşsel..
Pay çıkartıyorum kendimden,
Erteleniyorum..
Düş bozumlarının
Gölgesi düşüyor beynime..
Sonrası hayal kırıklığı,
Sonrası anlamsızlıklar..
Sevdalarım zulalanıyor,
Ama sığmıyor yüreğime..

Küçük bir pencereden
Gökyüzü alıyorum içeriye..
Sanki ölüm geliyor
Örselenmiş yaşamla birlikte..
Ve ben hep sonbahar oluyorum
Bitmeyen hüzünlerle..

Anlamadan ve anlaşılmadan
Sürüp giderken yaşam,
Hayatın ilk demlerindeki
O yürek çarpıntısıyla,
Yeniden,delicesine
Ve inadına yaşamak istiyorum..

Belki bundandır suskunluğum,
Durgunluğum bundandır belki..
Yaşamdan öteye geçmeden
Yorulan bir garip insan misâli..

Murat Yanç