Nasıl anlatsam bilmiyorum.
Belki yanımda olsan bu kadar düşünmeme gerek kalmayacak.
Kelimeleri biraraya getirip cümle kuracağım diye uğraşmayacağım.
Belki boynuna sarılacağım sımsıkı ve doya doya öpeceğim seni.
Belki de ayaklarına kapanacağım; af dilemek için değil,
Sevgimi nasıl anlatsam bilmiyorum ki.

Şimdi aramızda şehirler var; kıtalar, okyanuslar kadar uçurumlar.
Artık güneşten topluyorum seni,
Yıldızlar başucumda sabahlıyor senin yerine,
Rüzgar sesini fısıldıyor en olmadık zamanlarda.

Yalnızım, hem sensiz hem de yalnız.
Koca şehir bana dar geliyor,
Herkes üstüme geliyor sanki.
Sanki buralara hiç gelmedim,
Burada yaşamıyormuşum gibi.
Buraları hiç sevemedim.

Ah bir yanımda olsan neler yapmazdık ki;
Düşünsene eski günlerdeki gibi,
Ben yaramazlık yapar, sen de beni azarlardın,
Sonra dayanamaz beni bağrına basardın.

Hatırlarmısın ilk seni sayıklamışım yıllar önce,
Kimbilir ne kadar sevinmişsindir o zaman,
Yıllar sonra da dilimden düşmüyorsun ya neyse.

Bilsen ne kadar özlemişim seni;
Kokunu, tenini, sesini en çok ta gülüşünü.
O kadar içten gülerdin ki,
Sana bakıp da katılmamak mümkün değildi.
Bakışların ise en katısını bile dize getirirdi.
Bazen o kara gözler karanlığında hapsederdi bizi.

Geçenlerde deniz kıyısına indim,
Oturup başbaşa seni konuştuk denizle.
Masmavi gözleri vardı denizin,
Senin ki kadar sıcak bakışları.
Önce bu şehri konuştuk aslında,
Eski görkeminden uzak olan bu şehri.
Bu şehir yüzünden güneşin küstüğünü,
Yıldızların artık onunla oynamadığını söyledi bana.
İnsanları anlamadığını söyledi,
Sanki ona cephe almışlar.
Bencilce davranışları onu derinden yaralamış.
Anlatırken dolu dolu oluyor gözleri,
Bunları haketmediğini söyleyip duruyor.

Sonra laf dönüp dolaşıp sana geliyor, bizim hikayemize.
Başlıyorum anlatmaya;
Uzun uzun bahsediyorum senden, sevgimizden,
Epeyce dertleşiyoruz,
O kadar candan dinliyor ki!
Birara kendini tutamayıp gözyaşlarına boğuluyor,
Düşünsene deniz bile ağlıyor bu ayrılık mevsimine.

Elimde olsa buralarda bir saniye bile durmazdım,
Çıkar gelirdim ansızın,
Hep yanında olurdum hep seninle,
Sakın meraklanma senden başka hiçbir ihtiyacım yok,
Sensiz ne kadar iyi olunabilirse o kadar da iyiyim.

Neyse saat yine ayrılığı vuruyor,
Ha! Aklımdayken söyleyeyim,
Geçenlerde gönderdiğim haberi aldın mı?
Bak yine çattın kaşlarını,
Dur hemen kızma postacının suçu yok,
Sadece seni ne kadar çok sevdiğimi fısıldamıştım rüzgara.

İzmir, 2002

Yasin Akay