vıı
Önce sesi yıkadı yağmur
akmadan dehlizlere…
gözlerini kapadı kusursuz kirpikleriyle
yıkadı hüznün grisini
unutma sancıları çeker toprak
gökkuşağına bulanır
gün gelir umudu besler renkler.

vı
Koşar toprak kokusu genzine
yaslanır baharın yeşil solosu
çiçekçi kızlar sevda satar âşıklara
gülün kırmızı alevine düşer bakışlar
fallar bakar çingeneler hayallerden
avuçları şenlensin diye nasipten.

v
Nisan bahar ekmeye başlar
kekeme kış hoşça kal derken
çocukluktan kalma bir kıpırtıyla
yeşile bürünür aşkı seker
geçmişteki oyunlardan.

ıv
Elleri meneviş nehirler coşkulanır
içinde akar sevinci ılgımlaşarak
ilk aşkın elzeminde yanar
tutuşur bahara gebeleşir.

ııı
İnce bir tül sarar unutkan sevgiler
kısır düşlerde dinlenir anılar
izlerine bakma gözlerinde yaş/(lanırlar).

ıı
Hadi bahar tutsun yanaklarından
Kirazı kıskansın kırmızının utanma…

ı
Nisan yağsın bereketlensin aşk, göllerde beyaz nilüferler açmakta al tak yakana…