Ver elini ver bebek, koy başını dizime.
Gördüğüm günden beri sen düşersin yazıma.

Gözümde kanlı yaşsın, kalemimde mürekkep,
Neden hep aklımdasın, neden yanımdasın hep?

Her karede sen varsın, karşımda duruyorsun.
El attın yüreğime, bağrımdan vuruyorsun.

Çaresizlik ok gibi saplanırken an be an,
Geceler zebil ziyan, yine ağarmakta tan.

Bedenim topraklarda sürünen sürgüne eş,
Merhametler muhacir, o yüzden doğmaz güneş.

Bekleme mutluluğu, Kaf Dağı’nda dev şimdi,
Volkan oldu yürekler, ağzında alev şimdi.

Neden gizlemez gece körpecik bedenini?
Bilmeden gideceksin, bu zulmün nedenini.

Canım yanıyor canım, aczime sensin sebep.
Neden aklımda yine, neden yanımdasın hep.

Duvardaki resim de bakıyor benim gibi,
Bu gün de geçti yine çaresiz dünüm gibi.

Bak yine lafta kaldı feryad-ı figanımız,
Çürümeye yüz tutmuş insan olan yanımız.

Ben kaleme yükledim, sense yarım canına.
Sanma mahşere kalır, yapanların yanına.

Sök yüreğimi bebek, bunca taşıdım yeter.
Feryadını ver bana , susmak ölümden beter.

Haydi şimdi uç artık, gökyüzüne nakış ol.
Sil yüzünden korkuyu, gülümseyen bakış ol.

12.01.2009 – Zübeyde Gökbulut
Filistinli bebeğe