Ha bu gün ha yarın derken bir ömür,
Girdi son çeyreğe ince elekten..
Dizde derman bitti, büküldü omur,
Yine bir gün çalamadım felekten.

Dertli sinem kavruldukça genişler,
Daha nasıl sarpa saracak işler.
Biri bitti derken yenisi başlar,
Yine bir gün çalamadım felekten.

Saçıma ak düştü, yüzüme çizgi,
Etmedim şikayet bu imiş yazgı,
Gündüzden, geceden, gönlüme özgü,
Yine bir gün çalamadım felekten.

Dedim felek nemsin, neyim olursun?
Hangi suçlarıma bedel alırsın ?
İğne deliğine girsem bulursun,
Yine bir gün çalamadım felekten.

Herkesin yaptığı kendi şanına,
Sanma ettikleri kalır yanına,
Diye diye geldim yolun sonuna,
Yine bir gün çalamadım felekten.

Kime can dediysem yaktı canımı,
Düşünmedi canlı olan yanımı,
Geç kalıp da aratmadan dünümü ,
Yine bir gün çalamadım felekten.

Bir sağına geçtim, bir de soluna,
Ürker diye dokunmadım teline,
Dedim belki güler garip geline,
Yine bir gün çalamadım felekten,

Felek senin ile hiç işim olmaz.
Yönüm Mevla’yadır, kolum yorulmaz..

Z.GÖKBULUT
2008/ Kırşehir