Bir güzele gönül verdim on sekizinde
Burnu havada gözü yüksekte
Farkedip beni görmedi bile
Kaş ettim göz ettim söz attım
Dönüp bir kez bakmadı bile

Bir köşede rastladım açtım gönlümü
Sen çocuksun daha deyip güldü
Dinlemedi yarıda kesti sözümü
Yok sende gönlüm dedi gitti

Ne güzel yüzün var insanı deli eder
Ne yaman gözlerin var sinemi deler geçer
Aşkın ufkuna dalmış gözlerin nere gider
Sensiz olmaz çaresi bu aşkın mezara gider
Gel çarem ol dedim olmaz dedi gitti

Bir baktı beni benden aldı
Bir güldü içimi çıra gibi yaktı
Hiç olmazsa kulun yap beni
Dedim sırtını döndü gitti


Yorgunum bu akşam al beni koynuna
Üşüyorum bak sar kollarını boynuma
Seni bu kadar sevecek gelmez bir daha dünyaya
Dedim dudak büktü gitti





Güneşi baş ucuna kandil yapsam
Yıldızları birer birer başına taç yapsam
Ayı kırpıp kırpıp yakana süs yapsam
Beni yine sevmezmisin güzel
Dedim burun kıvırdı gitti



Beni benden alan güzel
Ateşinde yakan güzel
Derdimin ilacı güzel
Şifam olsun bir buse ver
Dedim cık dedi, gitti

Diz çöküp önünde eğilsem
Her gün demet demet çiçeklerle
Kapına dayansam
Ağlasam sızlasam yalvarsam
Sevgilim olmazmısın yine
Dedim yok dedi gitti

Bir sabah indi pınara
Bir beyaz atlı geldi yanına
Şimdi dedi bekleyemem yarına
Koştu sarıldı yiğidin boynuna
Terkisine aldı gitti

Bütün güzellikleri aldın gittin
Aşk ateşini kalbime saldın gittin
Gözlerini gözlerimde bıraktın gittin
Hiç insafın yok mu güzel
Beni mecnun ettin gittin


7.06.1976 İdris AKMETİN

* Bu şiir bir aşk hikayesinden esinlenerek yazılmıştır