11
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1886
Okunma

Yavaş yavaş uyku hali bastırıyor...
Oysa ıssız bir sokağın köşebaşındasın...
Ne yanan ateş ne de içindeki sevgi bastırabiliyor düşüncelerini ve donmak üzere olan bedenini...
Ruhun -0 ın altında...
Gömüldüğüm bu İstanbul manzaralı mezarda
Hoşcakal dünya
Merhaba kara...
Ölüm seyircim dudaklarımda
Çatlaklarından içeri süzülürken yalnızlığın nefesi
Susmuş tüm hezeyanla tutuşan kelimeler
Ucu/n kelepçeli bir yalnızlık korkusu…
Akar içimden gökyüzüne
Seyrelmiş saçlarımın ağıtıdır düşen yağmur
Ki varamadan dudaklarıma
Ateşinle buhar olur…
*Alem semada ararken gökyüzünü, ben gözlerinde çoktan kaybolmuşum...
Gökay Birkan SUCAKLI