-I-

ne vakit vakitsiz aşık olsam
rahmimden bir deniz boşalırdı benim
tuzlu tuzlu çocuklar doğururdum sokağa
üçü de birbirinden gürbüz
üçü de birbirinden üçüz
adını sabır adını huzur
adını gayret… hayret!

alışmayı çalışırlardı
çalışmaya alışır…
ölür giderlerdi sonra.
yalnız kalırdım aşık
aşık kalırdım yapayalnız

ne vakit vakitsiz eşşek olsam
gözlerime bir deniz ulaşırdı benim
buzlu buzlu rakılar doldururdum bardağa
üçü de birbirinden beyaz
üçü de birbirinden pişman
adımı yazardım buğusuna
adlarını sızar sonra yazardım. nazar?

ah ne vakit vakitsiz başak olsam
köklerimden bir deniz çekilirdi benim
tozlu tozlu rüzgarlar güldürürdüm toprağa
üçümüz birden eğilirdik
tanrılarla biz üçümüz birden ne ayıp

alışmayı çalışırdık
çalışmaya alışır…
ölür giderdik sonra.
toprak yapayalnız kalırdı
yalnız toprak kalırdı. kabir…

-II-

gözlerin vaktidir diyor şimdi
gözlerin…

-“deniz vaktidir.”

takdir?

ilahi…



JD