Sarsılıyor gönlüm
mutsuzluk ve gözyaşlarının
istilasına uğramış
bir şeyler yıkılıyor, bir toz bulutu...
incecik tiz bir haykırış
kayboluyor yıkıntıların arasında
duymuyor hiç kimse
gönlümde deprem oluyor!
En güzel hisler
yüreğimin bir köşesinde tutunmuş
bir çift kara göz
sallanıyor, tutunuyor inatla.
eski mutluluklar, o ufacık sevinçler
düşüyor, yuvarlanıyor
bilinmez dipsiz karanlıklara...
bir tek o kara gözler düştü düşecek
gönlümde deprem oluyor!
Yılların birikimi, bir duygu sıkışması
sonunda sarstı, sarsıyor hala
gözlerimin yaşından göremiyorum
yüreğimi...
Bir sis, bir yanık kokusu, toz bulutu
güzelliklerim alev almış
minicik mutluluklarım darmadağın
çığlık çığlık eski sevgililer
enkaz yığınının altında...
Bense, içimdeki sarsıntıdan daha şiddetli
sarsılıyorum bedenimle...
gözlerimden akıyor yıllarım yaş olmuş
şiddeti çok, durdurmaya gücüm yetmiyor
gönlümde deprem oluyor!
Hayır! Yeter
yeter artık dur ne olur
kırılmadık, yıkılmadık bir şey kalmadı
dur artık.
En son dayanağım hala ayakta
titriyor, sallanıyor ama, düşmemiş
dur dur diyorum!
O benim son tesellim, tek gönül avuntum.
Hayır! Gözleri de sallanıyor
kapkara umutsuz bakıyor
dur! yeter, düşmesin.
İşte saçları alev aldı
benimkiler gibi telleri ağarmış,
gözyaşlarım ne olur saçlarına ak, söndür!
Dursun bu yürek faciası
gönlümde deprem oluyor!
Yalnızlık, isyan,
bir ömür dolusu mutsuzluk
ve deprem...kan, yangın, gözyaşı
yanan saçların kokusu havada
biten güzellikler ve ölen bir yürek...
Hiçbir umuda açık kapı bırakmadan
kapanan paslı bir gönül
bitti artık ah!
Siyah gözler de düşüyor
sessiz haykırışlarla
kimse duymuyor benden başka.
Tutuştu yanıyor, kimseler kurtaramaz artık
yanıyor ah, gözbebekleri yanıyor
gözlerimde bir tufan,
bir kan seli, ağla, ak, çırpın,
ne kadar dövünsem de artık çare olmuyor,
gönlümde deprem oluyor!