Kalbimin çeperini yırtan bir acıdır
Yayılan damarlarıma
Uykumun sessizliğinde
Yıldızlar taklar kurarken
Savruluyor uçurtmaları çocukların
Yıkılmış dünya-evleri arasından
Yağmur kovalıyor güneşi
Gökkuşağı doğurmak için…

Anılar diziliyor gözlerime
Bazen az durup bakıyorum
Kimisinde yaşıyorum yeniden
Lakin zaman nasılda akıyor
Bir nehrin denize döküldüğü yerden

Martıların çığlığında gizlidir
Dalgaların neden dövdüğü kayaları
Hayallerim uçuyor görüyorum
Korsan gemilerin yelkenlerinde
Bir tek yüreğime takılmış attığın çapa
Uzaklaştıkça canım yanıyor
Kalbimin çeperini yırtıyor
Çekildikçe suları denizlerin

Bu gelgitler de olmasa
Biliyorum karıncalara yem olacağım
Ama olsun yeniden dönmektense denize
Karada bir karıncayla yaşamak
Her halde kötü değildir nefessiz kalmaktan.

Orhan Bektaş
31/10/2008