1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
923
Okunma
Baştan beri biliyordum, imkansızdı,
Bu sevgi bir yalnızlık sevdasıydı.
Kara gözlerin sevgimin odak noktasıydı,
Daralıyor bu çember, sevmemeliydim.
Biliyorum, ben ve sensizlik başbaşayız,
Senin hiç girmeyeceğin bir dünyam var.
Ve bilsen gülüp geçeceğin hayallerim,
Azap veriyor artık bana, görmemeliydim.
Her geçen gün umutsuzluğa salıyor beni,
Bilinmezliğin karanlığındayım, tek bir ışık yok.
Ve ümitler birer birer kuruyor, çürüyor,
Kapmadan yıllar gençliğimi unutmalıydım.
Beni böyle ağlatan sen! söyle çarem nerede?
Nerede o bir kenara attığım gülüşlerim,
Haykırmak geliyor içimden öyle büyük isyanım,
Bahtım gül demediyse de, ağlamamalıydım.
Cevap Yaz