sesin yarasını kuşattı sancılı ayrılık
soluksuz yağmurları karşıladı akşam
telaşla uzaklaşan tren çığlığında
soğukkanlı vedalara merhaba dedi zaman



sarsıldı sarışın rüzgar hıçkırıkla
düşler talan
gülüşler yalandı
günahsız sevdayı bir çırpıda silip süpürdü hazan
kırık çatıda sığıntı
göç vurgunu kırlangıç yoldu saçını başını
bu manzaradan


yaslı sokak lambası buz tutan sözlerini sarkıttı
baktı kederle sakalını sıvazlayan yaşlı buluta
soluğunda donan ayaz
içini kanırtan ayrılığın acısına karıştı


hicran yalvacında
yaralı serçe avuçlarını açıp yakardı
umarsızdı yoz bakışlara
uğuldayan beyninin karanlık sokağında
kaybolan umutlarını aradı…


derin ah’ın nârından
dilinde yarım kalan sözcükler yandı
sıçradı kıvılcımlar dinamit kuyusu yüreğe
pusu kuran gözler tuzak
söylenmemiş sözler uzak


aşk
ölüm kadar yakındı!…


Aslı Aydın



Çok değerli şair Yelda Karataş’a lütfettiği fotoğrafı için sonsuz teşekkürlerimle...