13
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1353
Okunma

Yürek yerleşkesi kadın...
Geçmiş yılların acı birikmişliği senle beraber toz olup kalkıyor omzumdan..
Sürüklediğin çakıl taşları, dağ olup önüme çıktı işte
Ki şimdi
hangi deniz gelse
hangi güçlü rüzgar üflese...
Dudaklarımdan alamaz seni öylece...
Kadın!
O çatlaklar kolay yerleşmedi oraya
Yüzyılların geçirmişliği var oyuklarda...
Bir duvar var karşında
Bir aşılmaz yamaç
Kara kuru soğuk bir kış
Belki de kızılca kıyamet bir ateş...
Ben varım
Sana doğru uzayıp giden yolların ardında
Ruhum yaşanmışlığınla kabuk bağlasa da
Deşerim o yarayı bilinmez kelimelerimin duasıyla...
Öldüğünü sanma
Ben ölmeden asla!..
Gökay Birkan SUCAKLI