Küçüklüğümde dünya hali denildiğinde üzerinde durmazdım,
Büyüklerin bildiği vardır der, anlamını da onlara bırakırdım,
Oysa kendine özel bir yapısı varmış yaşadığımız dünyanın,
Kurallarını çizen de yine kalemimizmiş ve o söz dinlemezmiş…

Oturduğum koltukta seyrediyorum bu dünya halini kendimce,
Küçükler taş atıyor hala, kocaman adamlar da bomba patlatıyor,
Güçsüz kollarla atılan taş yarı yerde düşüyor, toprağa karışıyor,
Modern aletlerle atılan bomba başta patlıyor, paramparça ediyor…

Dünya hali bilinmez bulmacalarla dolu, çözebilene aşk olsun,
Düzenini kendisi kurdu, acı tatlı günler geçti, artık tarih oldu,
Adaletini de kendisi kurmaya çalıştı ama o zordu, beceremedi,
Hep kötüye çalıştı, iyinin kazancı da bu kuralların eksileri oldu…

Biz düzelsin artık bu dünya hali derken aniden savaşlar başlıyor,
Mantık çağındayız derken mantıksız saldırılar arşı_alayı aşıyor,
Söylenecek söz kalmadı, artık çözümü Rab’bime bırakıyorum,
Onun çözümünü kaldırmak zordur, iki cihanda da etkisi olur…