Yazık ki bozuldu hilkat
Kalmadı insanda rikkat
Derdest edildi hakikat
Şiddet birdi, bini aştı
Tebeşire kan bulaştı

Vicdan kaskatı, taş oldu
Kirpiğe değen yaş oldu
Şimdi ayaklar baş oldu
Nefret pusulayı şaştı
Tebeşire kan bulaştı

Dinmiyor sancılarımız
Göverdi acılarımız
Hortladı öcülerimiz
Yeter artık, sabır taştı
Tebeşire kan bulaştı

Leke değdi önlüklere
Hüzün çöktü günlüklere
Ne gerek var kinliklere?
Öğretmen toplumda baştı
Tebeşire kan bulaştı

Vefa yerini bulmadı
Hicap duyduk, şık olmadı
Kimsede mecal kalmadı
Öğretmen özgür bir kuştu
Tebeşire kan bulaştı

Tahta değil vicdan kara
Kolay iyileşmez yara
Eskileri mumla ara
Yaşananlar sanki düştü
Tebeşire kan bulaştı

Vandallığın lüzumu yok
Ne yazık ki çözümü yok
Her şey açık, gizemi yok
Gözümüzden akan yaştı
Tebeşire kan bulaştı

M. NİHAT MALKOÇ