Altı kasımda girdin hayatıma
Önce arkadaş olduk
Sonra sevdik birbirimizi
Hem de hiç görmeden.

Hiç göremediğim seninle
Rüyalarımda buluştum günlerce
İsmin benim için hiç bu kadar güzel gelmemişti kulağıma
Ruhum seni fısıldıyordu
Her köşesinde sen vardın yüreğimin
Geceleri yatarken sen vardın aklımda
Sabah kalktığımda ilk anda kafamda bir tek kişi olurdu
Sen
Aşk böyle bir şey miydi?

Görmeden sevdim seni
Çünkü kalbini, ruhunu,seni sevdim ben
Seni sadece sen olduğun için sevdim

Bir gün anlattın ya bana
Şoför Ramazanla Aslı’yı
Onlar kavuşamadılar ama
Biz kavuşuruz diye düşündüm
Sözümüz vardı birbirimize
Ölsek bile ayrılmayacaktık

Kara Gümrük hala yanıyor canısı
Onu asla yaktı istanbul’u da ben
Kıskanır oldum seni istanbul’dan
Sana ben sahip olamadan
Elini tutamadan
Gözlerinin içine bakıp
Seni seviyorum diyemeden
O sahip oldu sana
Aldı seni benden
Araya mesafeler koydu

Ne zaman ismini ve istanbul’u duysam
Uzaklaşıyorum olduğum yerden
Üç ayda esip geçtin
Sönmeyecek yanar dağlar bıraktın yüreğimde
Yakıp kavuruyor içerimi

Gittin sonsuza dek
Acımadan ezip gittin
İstanbul’u yakıyor yüreğim
Seni, kendimi yakıyor
Aslı yanıyor

‘Melek’ dediğim sen
Suratıma telefonu kapatıp çekip gitsen de
Geceye şarkılar ve
Gözyaşlarıma karışan hıçkırıklarımla bıraksan da
Bitirip tüketsen de beni
Ben sana verdiğim sözü tutacağım
İki sene kimseyi sevmeyeceğim
Seni maziye asla gömmeyeceğim

Bu şiirin hiçbir zaman sonu olmayacak
Bitirmeyeceğim
Hep başlı kalacak
Çünkü bu ikimizin şiiri
Böyle bir şiirdense sen hep habersiz olacaksın
Ama bu şiir bir ömür boyu devam edecek
Sonuna konulacak noktayı
Kalemim asla yazmayacak
Nokta koyup bir son hazırlamaya
Ruhum,elim,tüm benliğim asla ama asla razı gelmeyecek
Ve
BU ŞİİR ASLA BİTMEYECEK