Küçük bir ırmak kenarında açan
Bir avuç toprakta yaşamaya çalışan
Saz çiçeğiyim ben

Köklerimi içine alan toprak
Tane tane tükeniyor
Bunun nedeni ırmağın aşındırması değil
Sensizlik

Sert bir rüzgar esiyor bazen
Yapraklarımı kırıyor
Sağ yanımdaki tomurcuğuma bir bülbül konuyor
O kadar güzel şarkılar söylüyor ki açılsın diye
Ama tomurcuğum açılmıyor
Bu kez sol yanımdaki tomurcuğuma geçiyor
Bakıyor ki ne fayda
O da açılmıyor
Göstermiyor kendini bülbüle
Bülbül her gün geliyor buraya

Bu dünyada açmaya ikna edemediği
Yalvarıp yakardığı
Güneş rengi tomurcuklarımı
Bir akşamüzeri küçük bir insan koparıyor
Süs olsun
Güzel görünsün diye
Odasındaki vazoya koyacakmış

Gökyüzüne bakıp
Hayata lanet edip
Gözyaşlarıma esir ediyorum solmuş yapraklarımı

Ertesi sabah bülbül yine geliyor
Bakıyor ki goncalarım yok
Bana soruyor “Ne oldu?”diye
“Onları daha açamadan kopardılar.” diyorum

Bülbül goncalarıma
Goncalarımda bülbüle
Yar olmadan bitiyor bu sevda

Bülbülün aşkına şahit olan ben
İç çekişlerimle solmuş yapraklarımı
Döküyorum
Döküyorum gözyaşlarımla
Ben de sana yar olmadan ölüyorum
Sensiz ve yalnız
Ölüyorum