29
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2619
Okunma

Gözlerinin daldığı en karanlık noktada,
Yüreğinin titreyip kahrolduğun anlarda,
Saçlarına tane tane düşen her bir damlada,
Bilemezsin ben varım aldığın her solukta.
Özlediğin sevdada,bahar sarhoşluğunda,
içtiğin her kadehte,yazdığın her satırda,
Uzanıp da kaldığın pencere kenarında,
Bilemezsin ben varım, uyurken baş ucunda.
Papatya fallarının ‘seviyor’ yaprağında,
En çok yaz aylarının güneş batışlarında,
Döndüğün her köşede,her sokağın başında,
Bilemezsin ben varım,attığın her adımda.
Evvel zaman içinde,belki bir efsanede,
Denizin mavisinde,doğanın yeşilinde,
Yüreğine dokunan her hüzünlü nağmede,
Bilemezsin ben varım,sılada hem gurbette…
Setenay..