Ebelemece oynayan çocuklar gibi,
Günler birbirini kovalamaya dursun,
Bir çığ gibi büyüyor,
sana sevgim.
Hasretin acımasız.
Her gün yeni bir yalnızlık,
Sensizliğimin acısını çekiyorum içime,
Baca nasıl tütüyorsa,
Öyle tütüyorsun gözlerimde.
Baharlara taşımak isterdim seni.
Yada kır çiçeklerinin içinde,
bölüşmek yüreğimi.
Er doğan gün olmak isterdim,
gecelerine,
Yada karanlığına ışık...
...........
Oysa ben,
Kar altında kalmış bir çocuk gibi,
Haykırıyorum sensizliği sana.
Göz yaşlarım bir ırmak şimdi,
Akıyor derinliğine gecenin.
Sana bir ömür vermek isterdim sevgilim,
Bir gün ışığı gibi dolmak,
yada gözlerine.
Yüreğine umut olmak isterdim,
Yada bir köprü alabildiğine sana uzanan.

Yani benim kır çiçeğim,
Bunca hasretin içinde,
Mas mavi bir damla,olmak isterdim,
Her gün,
Her gün düşmek için gönlüne...

...Erdoğan Ateş