Avuçlarımdaki tek ağrısın
Kanattığın kalbimin rengi ile
Eğilince gökyüzü başlıyorum boyamaya
Gücümün yettiği kadar
Ruhumla dokunuyorum semaya.

Beklediğim hüzün sen değildin
Gel-gitlerle avutma gönlümü
Şiirleşen hayatımın tek manzarasısın
etle dolanan tenimin anlamısın
Garip
Sensiz bir et parçasından farkım yok

Umut gökyüzünde düşler tarlasına ektim seni
Gerçeklere ulaşamadıklarıma sonsuz hayallerle ulaşıyorum
Avunamıyorum


Nedense her zil çaldığında bütün hayallerim söner
Ve nedense her teneffüs seni düşünmeye yetmiyor
Nedense sürgün ülkelerde geziniyorum
Ve nedense bir köşeye saklamışım seni
Hayallere muhtaç olduğumda çıkarıyorum
Dudaklarımın kenarına….

“Sensizlik mi senle mi
Ben her iki durumda öldüm “
Senle kendi bedenimde yok oluyorum
Mısralarım buz dağı olmuş
Oysa kendi denizimde boğulmuşum
Fark edemedim



Sigaramdan her nefes alışımda ömrümü
Bir satır daha yakıyorsun
Hayatım gözlerinle nefesim arasında kaynıyor
Ve hayatımın üç noktalı boşlukları dolduran sensin.

Kanımı boğan bir hücresin
Bir günümün mevsimisin
Hülyalı bir uykum
Nefesimdeki varlıksın