Bu keşmekeş, bu karmaşada seninde payın var.
Hayalindeki sevgilini anlatırken düşünmez misin?
Bu gençlik gerçek sanar da, söylenene kanar.
Aşkı bulmak için çırpınır yanılır, bilemez misin?

Hani o anlattığın yüceler yücesi sevgilin var ya.
Nasıl bir yaratık bu, ben bile anlamadım şairim.
Onlarca kıta yazmış anlatamamışsın, sadece kaşlarına.
Ya gözlerini anlatmak için, kaç satır lazım şairim.

Çok acele âşık olmam lazım diyen gençleri.
Duymadın mı? Olmayana yönlendirdin şairim.
Bütün zamanlarını doldurmuşken sahte düşleri.
Neden hiç olmayacak aşklara inandırdın şairim.

Yok, böyle sevgili dünyada bulamazsın asla.
Neden demedin, hayalimdekileri yazıyorum şairim.
Vuslat olmadı ne Kerem de ne de Yusuf da.
Vuslatın olduğu yerde aşk, hiç olur mu şairim.

Anlattığın gözlerin yüreğine hiç dokunmadın.
Bir dokunsan, görecektin kahpeliği şairim.
Demedin hiç yürek yoksa yeşil gözleri de batsın.
Yüreksiz gözler ne işine yarar, bilmiyorum ki şairim.

Bak çevrene, bütün gençler bırakmış mantığını.
Zorunlu gibi her yerde, anlattığın aşkın peşinde şairim.
Anlat onlara, görseydi Kerem Aslıyı, olmazdı Aslı.
Senin aşkına inanıp, sefalete kucak açıyorlar şairim.

Neden onlara gerçek, ummanlar gibi aşkı anlatmıyorsun.
O muhteşem hilal kaşı, yeşil gözleri veren gücü şairim.
Yerde gökte, ağaçta kuşta, her zaman görüyorsun.
Sahteyi bırakıp, neden ilahi aşka sarılmıyorsun şairim.

14.12.2008