Onu mu bekliyorsun sen günlerdir burada?
Sanki sadık kalarak, gelmiş gibisin randevuna.
Verilmiş sözü olsa bile,o gelemez ama...!
Belli değil kalbi cansız mı atıyor, yoksa canlı mı hala.

Son gördüğümden bu yana, hayli zaman geçti aradan.
Yaşlı sayılmazdı, ancak fazla etkilemişti zaman.
Birkaç tel saçı, mahrum kalmıştı siyahtan.
Zaten hep şikâyet ederdi, bıkmıştı yaşamaktan.

Garipti fikirleri veya bize öyle gelirdi, meçhuliyetinden.
Pek görünmezdi ortalıkta, akşamları çıkardı kulübesinden.
Birkaç duble içerdi şu masada, ve önce ayrılırdı herkesten.
Kumsala yalnız inişi ondandı, bıkmıştı her şeyden.

Birkaç parça kâğıt ve kalemi, yegâne dostuydu sanki.
Bir şeyler karalar çizer, onlara dökmek isterdi her şeyi.
Anlatamaz sıkışır, tutardı ciğerleri derin çektiği nefesi.
Belki beğenmiyor, yeniden yazmak istiyordu kaderi.

Yine bir akşam, savurdu kâğıtları denize, birkaç tomar.
Böylece ayrıldı dostundan, suda yüzerken sayfalar.
“Siz batsanız bile”diyordu”silinmez üstünüzden yazılar”
Sen bekleme onu gelmez, değişti artık dünyalar,
Kurumaz ki denizler, deniz olsa bile karalar.


26.6.1983/İstanbul