Mapushanedir o
Geçit vermez duvarları
Hayatın sert yüzünü yansıtır demir kapıları
Gardiyan sesleri sarsar koğuşları

Kimi şair olur içeride
Özgürlüğe şiirler büyütür
Kimi yalnızlığını öğütür
Volta atarken
Az buçuk metrelik avlusunda

Ne çığlıklar sükuta erer soğuk koynunda
Dışarısı cennetten parçadır
Her birinin rüyalarında..
Çilekeş yüzleri
Doğar doğar ölür
Kül grisi duvarlarında

Gecesi gündüzü yoktur mapusluğun
Dışarıda farkedilmez bile yokluğun
Ne anlamı kaldı öyleyse dostluğun?

Görüş günü geldimi
Bayram yerine döner o beton yığını
Hepsi içine gömer hıçkırığını
Kimi gözler bulamasa da aradığını.

Evde yemek beğenmezsin
Orada ne yediğini bile bilmezsin
Acılarınla hatalarınla yüzleşir
Yutkunur yutkunur doyarsın
Gençlik elden gider
En çok ta ona yanarsın

Mürekkep yalamış bir dilin ucundadır
İdam fermanın
Can pazarın

Özgürlükse
Adliye koridorlarında randevu verir
Binbir umutla gider
Eli boş geri dönersin

Sayılı gündür çabuk geçer derler
Her günü yıllara bedeldir bilmezler.

Ya ben
Ben nerden mi bilirim
Otur şöyle sol yanıma
Biraz dert yanayım sana

Bilirmisin?
Dillerde dolaşır metrisin türküsü
Orada başladı bitti
Can Dostumun öyküsü

Boyunu aşan düşünceleri
Sebebi oldu
Özgürlüğüne kelepçe vuruldu
Çaresiz uğurlarken
Kapalı kapılar ardına
Gözlerim dolu dolu oldu

Çok geçmedi
Yenik düştü haksızlığa
Daha yirmisinde kıyar mı insan canına?

Kıyar gözüm kıyar
Koltuk güzelleri adil davranmazsa
Daha ne insanlar kıyar canına
Kimse hakkını aramadıkça!!