Canına okuduğumun Teknoloji dünyası,
Teknoloji dünyasının, çıldırmış insanları
İnsan olduklarını unutmuş,
Hep tokatlarken birbirlerini;
Kendi tokadından daha şiddetlisini
Yediği zaman;
Başlar ulumaya azgın kurt gibi.
Bitmez, tükenmez sanılan
Bu dünya nimetleri,
En sonunda bitiyor işte.
Bizzat dünyanın kendisi,
Nimetleriyle birlikte,
Bilinmezliklere doğru son sürat,
Bencil, yobaz ve gaddar insanlarıyla,
Yok olup gidiyor işte.
Kim kazandı, kim kaybetti?
Diye, tartışacağımıza!
Sorun kendi kendinize:
Nerede o verimli topraklar?
Nerede nimet dolu bahçeler?
Nerede yağmur yüklü bulutlar?
Nerede bunları görecek göz?
Nerede bu hesabı verecek’ler?
İş hesaba dökülünce;
Bütün acılar duyulmağa başlar,
Gerçeklerle birlikte ince, ince.

En sonunda bitiyor işte,
“Bitmez tükenmez” denilen
Dünya nimetleri;
Doğa bir güzel anlatacak
Bunu bize,
Doğayı katleden,
Ona meydan okuyan sorumsuzlarla
Sonunda göreceğiz!
İçine hapsolduğumuz kara deliği.
Bitmez sandığın dünya nimeti,
Gün gelir biter, iyice anlaşılmalı bu;
Karınca bile kararınca yer toprağı,
Sonunda ararsın bir yeşil yaprağı.

M.K.POLAT