Kasırgalar, fırtınalar ortasındayım,
Sense kasırgadan sonraki aydınlığım,
Güneş yüzlü meleğim.

Ey İstanbul sende gizli,
Sende uyur, sende arar sevdasını.
Bana bir iyilik yap,
Anlat beni ona.

İstanbul,
Sevdamı al benim,
Yoksunluğumu al benim,
İçimdeki karanlığımı al benim,
Al ki yeniden sevebileyim,
Al ki acılara mesken olmayayım,
Al ki yaşayabileyim.

İstanbul senle başım belada
Kaç insanı yaşatıp kaç çocuğunu
Bağrında öldüren koca İstanbul
Senle başım belada
Sensiz yalnız senle ise ölüm
Ya zafere gebesin ya da bir ömür boyu hüsrana…

Ey İstanbul sende gizli,
Sende uyur, sende arar sevdasını.
Bana bir iyilik yap,
Anlat beni ona.

Dillendirme der sevdayı,
Suskunluğum olma der,
Acım olma der,
Der de der İstanbul.

Ben derim İstanbul,
Ya boynu kırıklığım İstanbul,
Cesaretim ya İstanbul.
Senle başım belada İstanbul.

Yeter bana kelebek ömrü,
Goncama konayım yeter,
Yeter İstanbul yeter.
Hani benimleydin,
Yanı başımdaydın,
Şarabımın ortağıydın, hani.

Ne oldu İstanbul,
Başkasına yar oldu,
Bana canlı mezar oldu, İstanbul.

Bilsem bakmasam,
Bilsem yaklaşmasam,
Bilsem içsem,
Bilsem gitsem,
Unutturacağını İstanbul, ah bir bilebilsem.
Ne yapıp nereye gideceğimi İstanbul.

Senle başım belada İstanbul
Sende gizli, sende uyur, sende arar sevdasını.
Ne isterse ver İstanbul,
Ben, ben mi?
Ben bakmam, yaklaşmam, içmem, gitmem,
Sen ne isterse ver kahpe İstanbul…

İsmi O, bilinmeyen.
...............
"balaban Kent Şairleri"