Erkek her şey,
Hükümdar,
Ekmek,
Sevgi,
Çocuk,
Saldırgan…

İkiyiz canlı başlı, iki
Bir değil, iki
Kadın, erkek.
Biriz, insanız…
Dünya tenceresinde kaynarız,
Can buluruz.

Neden iki denir?
Neden insan değildir bir?
Ne için bu kin, bu öfke?

Yaşamı yönetenler iki değil, bir!...

İnsandadır değer, eşyada değil,
Hükümdarlıkta, ezilmekte, insandadır eşyada değil…
Neden iki var, neden bir değiliz?...
Kadın, erkek…
Yaşamdayız cennet ve cehennemle,
Neden iki var, neden bir değiliz?...
Kadın, erkek…

Yaşamdır değer, mülk değil,
Yok ola durur mülk, candır, canandır önce.
Peki neden iki var, neden bir değiliz?...
Yer sarsıntıları, savaşlar, barışlar,
Kırgınlıklar, sevmeler, öfkeler…
Bizim için var.
Peki neden iki var, neden bir değiliz?...
Kadın, erkek…

Emekdir değer, sermaye değil,
İkiyiz emek koyan,
Can veren,
Üreten ve tüketen,
Peki neden ikiyiz, bir değil?...
Kadın, erkek…

İnsanız biriz, hep öyleyiz…

Mehmet Öztürk.
balaban Kent Şairleri.