“Biliyorum ki bir gün, gideceksin sen yine
Bin kere pişman ettin, bir defa sevdiğime...”

Son yaprak da düştü, kuruyan daldan,
Geceler “ah” gibi uzuyor inan,
Umudu kesince gözlerim yoldan
Kalemler hep seni, yazıyor inan...

Ayrılık elzemse, göz yaşı neden?
Söyle sen olmadan yaşar mı beden...
Sadece, yokluğun değil kahreden,
Habersiz gidişin üzüyor inan...

Hep senin ismini andım desen de,
Vis’âli beklenen, bendim desen de,
Ne kadar dönsen de, döndüm desen de,
Yüreğim ayrılık seziyor inan...

Yüzüne bakmaya kıyamadığım,
Yıllarca sesini duyamadığım,
Ömrümce sevmeye doyamadığım,
Sevdiğim, kurşuna diziyor inan...

Ayrılık ateşten gömlekmiş meğer,
Sevilen sevmezse bilmiyor değer...
Vuslata hiç umut kalmazsa eğer,
İnsan yaşamaktan beziyor inan...

Bülbülün sitemi olsa da güle,
Sevdalar habersiz düşer gönüle...
Adına ’aşk’ denen bir hançer ile,
İsmini kalbime kazıyor inan...

Gölge uzamadan güneş mi batar,
Sanma ki bu sevda burada biter...
Hasretin bir alev, ruhumda tüter,
Hayalin, benimle geziyor inan...

Ağzımda mühür var, yürekte nihan,
Anlamaz derdimi bir olsa cihan...
Ağlama, kıyamam dediğin Gürhan,
Hüzün deryasında yüzüyor inan...