5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1020
Okunma
“Bir ömür boyu vuslat eşiğinde yaşamak,
Uzanan o ellere asla ulaşamamak...”
Umutsuz bir sevdanın, sürüklendim ardından,
Yıllar nasıl da geçti, saçlarıma ak düştü...
Ne giden geri geldi, ne kurtuldum derdinden,
Sevenler hep kavuştu, bizlere firâk düştü...
Hangisi yakmadı ki onca nârın içinden,
Eski bir resim buldum, sönen korun içinden,
Maziye gömülmüş bir intizârın içinden,
Kurumuş bir kızıl gül, sararmış yaprak düştü...
Bazen kırık bir mızrap, bazen inleyen sazım,
Bazen de deli deli esen yelim, poyrazım...
Aşkın cehenneminde, bir bak, yanmış birazım,
Kalan diğer yarımdan, bana ağlamak düştü...
Ferman kesildi artık Gürhan, kalem kırıldı,
Beden suskun, konuşmaz, yaşamaktan yoruldu,
Son nefes de tükendi, bak menzile varıldı,
Bu sevdadan payıma, bir avuç toprak düştü...
Cevap Yaz