Kimseyi dinlemez ki bu yürek, çarpar
Doğar doğmaz sevgiye koşar mübarek,
Kurşunlara boğsan, yedi canla yaşar
Hiçbir ihanet onu asla öldürmez.

Neden kafeste tutsunlar ki bir canı?
Uçur meleği haydi, kıskansın kuşlar
İçimde el tutuşan sabık aşıklar
Sevdayı zincire vuranı affetmez.

Billûr taşlara mı yazsam adını?
O zaman inanır mıydın bana yâr?
Ay gibi parlayan nûrlu yüzünü
Güldüreydi yüreğimden taşan hâr.

Ya da, o yanık bağrımdaki kor
Alevle delecek gözlerimi,
Kör aşığa hor görme sevdayı,
Belki yüreği başka sevecek.

Artık, ruhum ne kadar özgür, bak!
Göçmen kuşlar kadar mevsim seçer
Kader bağlar derler ölüme dek,
Sevdalar yüreğe nasıl sığar?

İnan bana yâr, bu kadar olmaz
Onmaz yalanları gönül bilmez
Bir şiir içinde durmaz dertler
Yürek, hiç boyun eğmez düşünde.

Sahtesi olur mu bir yüreğin?
Yalan dolanla sever mi hiç?
Gerçeği diler gönül şiirde,
Nefretse, nasıl yer bulabilir?

Sözüm yalansa eğer, yok olsun
Her şeye değer bu yüce sevdam,
Mesele vicdana kalmış meğer,
Sevgi masalmış yâr acımadan.

Olsun, dinlemesen de kabûlüm
Yeter ki sözüm, yüreği bulsun
Sevdadan kim anlarsa, o gelsin
Türküler ne söylerse, o duysun..

04.10.2008