Güz gecelerinin canhıraş telaşesi arasında can buldun satırlarda
Uzun uzadıya yolların, mum ışığıyla aydınlatıldığı vakitlerdi benim öyküm
Sere serpe uzanmış keşifsiz bir öyküydün mızraplı dilimde
Saklı kentin, saklanamayan gül bahçesiydin benim için…


Dudaklarımda senden kalan son kurşunlar, mezar taşına serpilmek için
Nasıl da telaşlı usulca beklerdi çarpıntıların kucağında…


Yar Dilemma...
Can Dilemma...


Gözyaşlarımdan cam yaptım, nefesimin buğusunu sana üfleyip...
Katır katır taşıdım heybelerde yalnızlığı, geceye gün, güne gece deyip...


Yağmurlar düşüyor dudaklarımdan çöllere
Şakaklarım yağmalanmış gökyüzünün son sözleriyle
Bırakıp kaçmış zindanlar içimden ömrümce
Şimdi bütün şehirler yıkık, dökük, ölümüne amade...


Gidişine bin yıl biçmiştim, dönüşüne metanet…
Sanma saklı mabedim, olmazsın bana ebed
Adınla yazdım damarlarıma işleyen sızını


Dedim
AŞK’a inancım kalmadı
Döktüler göğümdeki yıldızları yere…


Be kadın!
Be hayalim!
Be inanılmazım!
Gel artık, kalmadı hayrım, hayratım…


Safağın hançeriyle kestim sana dönen geceyi
Yırttım kabuslardan kalan siyah-beyaz resimlerini
Hay!
Hayalim!
Hayretim!
Hayaletim!


Yar Dilemma...
Can Dilemma...


Kuyularını kazdığım kalemlerin mürekkebi dayandı kapılarıma, sebepsiz
Senin koştuğun toprak yollarda, şimdilerde betonlaşmanın izi var
Kaldırım taşlarını söküp atıyor senli gösterilerde kör bıçaklar
Her toprağa düşen tohumun, başını seviyorum göğe varmadan…


Susuyorum
Susturamadıklarımı savuruyorum denize…
Adına karışıyor bir fincan çayın buharı
Suyun son sözü oluyor havaya tutuşanlar...


Damarlarım zorlanıyor AŞK okyanusunda, içime sığmıyor rengin
Ben diyorum mavi, sen diyorsan beyaz…
Ortalarda kalıyoruz el ele
Gökle toprak arası…

Belki bir yağmur damlası
Belki bir şimşek tarlası…..




Gökay Birkan SUCAKLI
Defter Arası Karalamalar - 2008