güz yangını
düşer olmayan gecenin sabahlarına

rüzgar sesi
yağmur iniltisi
çocuğun elma şekeri
sensiz,
- dolu sokakların kiri...

her yağmurla sönerdi içindeki yangın
sen öyle düşünürdün
batardın daha çok kağıttan gemilerinle
içine hapsettiğin denizde...

dudaklarında kurumuş sevda yaprağı
adının baş harfinde bahardan kalma bir renk
kekremsi bir koku, yağmurunun kendine ilintilediği toprakta
sevdaya diyet
sevdaya sebep
yüreğin idamı şiirlerde...


...güz yangını işte...


şimdi
satırlara düşüyor aksın
ahenginde saklı kalıyor üzüm asmalar
tutuklanmış kolların, aşkın prangası geceler
dudakların(m)da masumane gülüş
ayaz böler
uzak kelimelerin keser
ucunda ölüm vardır her sonun/sevdanın/Aşkın…

güz yangınıdır bu kırık mevsim
alıp yelini katar yalnızlığı yanı başıma
saatler kurulur
çarklar dönmeye başlar
çıkıp geleceğin zaman belli midir?
oysa ben yine beklerim
beklerim ben seni oysa, gelmeyeceğini bile bile…


Elimde kış güneşi sararmışlığında resmin
Saçlarımda senden kalan parmak uçları dokunmuşluğu
Beni al
Beni sev
Beni sakla kendine…


…Güz yangını işte…


Öyle deli yakıyor ki k/adın… Bendeki adını gel bana sor…



Gökay Birkan SUCAKLI