ısrarla çektiğim acıyı
aşk´a kattığım zamanlar oldu
ki
buğulu camlara çizdiğim bir kalp dahi
kanıyor ve yanıyor artık
sarıyor içimdeki hüzün beni ...anbean


oysa gül yanakların
isli bir mum ışığının tutsaklığında
ışığımı özleştiren sözlerin güzelliği
ve esaretinde yaşıyorum


gözlerini anlatmaya zaten gerek yok
en başından beri maviydiler
ve kirpikleri vardı saçları/na benzeyen
rüzgarın katık edildiği bir kalp gibi


ah İstanbul
avuçlarını kalbime katmak istediğim
bir ihtimal daha var derken
gelişiyle hıçkırıklara boğulduğum
bir an var düşlerimde


ki şimdi!
evet, tam da şu an!
kimsesizliğimi gözlerimden silip
nağmeleri kalbime işleyen şarkıyı söylüyorum
ve kendime
bir ihtimal daha olmalı diyorum


aşk
güzel bir roman gibi
onun avuçlarıyla
Tanrı´yı selamlamak gibi...





une belle histoire...


Harun Sinan