Krizde beliren o gün ışığı gibi
Çıkar için mi nefes alıyordum sahi
Takipte kalan ay ve yıldızlar...
Kendime yediremezken böylesini

Hangi toplumun gözünde değerli
Hangi rolün pençesinde epeyli bir gün geçer
Ve ben buralarının ıslığını tanırım derdi
Ve hiç bitmezdi aurası üstünde

Sorularım vardı evet
Kesik kulağıyla şöyle bir derdimi düreyene

Geri kalan anlamaz sahi
Ya da vakit yokmuşcasına bir koşuşturmadır gider

Sakin ve huzurluydum daima
Tok sesimde soyadımı yutturduğum ruhuma

Kimseye ne nazım geçer
Ne de yolcular kervanında başlıklı adımda heceler

Görmez misin ey kör gözlüm
Nice gemiler yol aldı ölümsüzlüğe
Sağ çıkan olmadı bir kereliğine
Oysa yeni yetme bir gün yetişirken bitik dününde.

Tuz basıyordum yaralarıma
Arkama geçin ve izleyin dercesine

Elinde tütmeyen bir meşale
Çiziyordum kalın harflerle edebiyat defterine

Seçin der gibi
Beyaz yanında karayı, al yanında âmâyı

Türkü tutturmuşum dilimde
Bana nice sen gerek seni

Ölmeyi görmüşüm gözlerinde
Geri dönmeyi ister gibi son nüktelerinde
Siğnede nefestir o doruklara sevdalı
Unutulmuş adını tanıyan izlerinde...