Her iki tarafa öyle devran sürülmüyor
Taşıdığın suyla değirmen dönmüyor
İçi dışı bir olmayan mürşit sayılmıyor
Ayna gibi esas sırra ermektir hakikat

Kıymetsizdir bana ulema âlimin sözü
Hakikati görür açarsan kalbinin gözü
Yönüm yaratana özüm nurunun özü
Kutlu yolu da izi de sürmektir hakikat

İnsansın sütün çiğ elbet şaşar beşer sin
Küçük dağlar yaratmanın peşine düşersin
Özünü unutursan kutlu yolundan şaşarsın
Eğriyi doğruyu kalbe sormaktır hakikat

Keser olma kârı kedine yontar durursun
Rende olursan tükenir sin heba olursun
Hakkın özünü doğruyu onda bulursun
Testere olup adaleti vermektir hakikat

Kıymeti bilinmez ise alın terinin değeri
Atından pahalı gelir sana bir gün eğeri
Pas tuttuğunda anlarsın işlediğin demiri
Kazancını harcarken görmektir hakikat

Ne şahlar sultanlar geldi de tarumar oldu
Geçmişini unutanların hükmü son buldu
Hedefinde olan her daim aklın yolu oldu
Muhasır medeniyetlere girmektir hakikat

Kuzörenli Şair
Halil KARADERE