1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
35
Okunma
Yokluğun sabahı
her defasında biraz daha bitiriyor beni.
Onun bakışı vardı, sesi vardı...
Onları özlemek bambaşka bir şeymiş meğer —
sessiz bir kuyunun dibinde yanmak gibi, acı ve keskin.
Hasret kavuruyor içimi.
Günlerimi ağartıyor.
Gecemi uzatıyor.
Nasıl geçer, bilmiyorum.
“Deneyeyim,” dedim.
Dünya ise “yok,” dedi.
Unutmakla bir şey olmuyor;
unutmak demekten daha zor.
“Seni Unutmak İstiyorum”, dedim.
Sonra sustum.
Güzel bir yalan mıydı bu?
Belki.
_________________________________________
“Yaşanmışlıkları yazmak” - Ziyneti İ. Şiirleri
5.0
100% (4)
Cevap Yaz