Biz seninle
Ay’ın göğsünden şiir dökülen bir gece düştük aşka.
İlahi bir kuvveyle birbirimizin yüreğine inmiş gibi.
Ruhumuz birbirine çekilmiş gibi.
.

Biz seninle
gecenin kalbinde sakladığı güneşin
her gün doğuşuyla inandık umutlara.
Yeniden sarıldık içimizdeki çocuğa.
Gecenin koynunda güneşlenip iyileşti yaralarımız .

.
Ve sen sevgilim ,
ölümsüzlüğü buldun zihnimde.
Ve ben sevgilim ;
Ruhunu ruhuma fısıldarken buldum seni,
Ruhu çürümüş onca insanın içinde.

.
Küsmüş mevsimlerin koynunda saklanıyordum kendimden,
ve dahi herkesten…
Geçmiş zamanın arafında sıkışıp kalmıştım.
Kimselerin ulaşamadığı ,
kimselerin dokunamadığı yerlerden
bilinmez mutluluklar getirdin.
Ruhuma süzüldü ışığın.
Hayatımın bütün düğümlerini çözdün.
Dört yapraklı yoncalar buldum gözlerinde.
Sen tüm zorlukların üstesinden gelişim oldun.

.
Hangi evrenin geçidiydi gözlerin,bilmem.
Tüm şiirleri topladım etmedi bir dizen…
Bütün isini alıp götürdün hayatın.
Aklımın kalbime göçü oldun.
Tuttun elimden ,
hayatın bütün karmaşasından sıyırıp aldın beni.
Küllerimden değil,
güllerimden doğdum sayende.
İnan geriye dönebilseydim eğer
Çocukluğumu hediye ederdim,
bensiz geçirdiğin her saniyeye.
.

Kimsesizdim ,
sense beni sevmeye çok yakın.
Bilmiyordum ansızın içime doğan yaşama sevincim olacağını.
Bütün duvarlarını yıkıp kalbindeki sonsuzluğun kapılarını,
benim için açacağını bilmiyordum.
Beynimin depremlerinden kaçamamış,
kendi üzerime yıkılıp kalmıştım.
Çöllere nergisler ekip yeşermesini beklemiştim,
hem de tutmayacağını bile bile.
Sen bu zamana kadar verdiğim bütün anlamsız mücadeleyi,
özümle olan kavgamı bitirdin.

.

Sen beni bulmasaydın,
yüzyıllar önce yörüngesinden çıkmış,
asla yerini bulamayan bir gezegen gibi kaybolup gidecektim bu hayattan.
Dünya kayacaktı ayaklarımın altından.
Sen beni bulmasaydın,
ben hiç büyümeyecektim.
Belki kim olduğumu bile bilmeyecektim.
Saçımı okşamasaydı şifalı ellerin,
Tanrı bana bir hayat borçlu kalacaktı.
Sen sevgilim ,
beni bulmayacak olsaydın ,
ben kesin ölü doğacaktım.

...

ESRA NİZAM