Bir şarkı inlerken gecenin bu saatinde
Hangi iklime, hangi uzağa götürür besteler
Fırtınalı akşamların korkulu yalnızlığına gömülürüm
Gözlerimde uyku var... Kapatmak istemem geceye
Yağmurun sesini dinlerim camlarda
Camlarda hatıralarımın gözleri gözlerimde
Gözlerinde hapsetmiş geceyi, kapkara bir heyule
İçimde bir titreme, ellerim buz
Korkulu düşler içinde yüreğim

Sen yoktun
Ayrılığın dudakları kanardı her akşam
Hasretin bir başka sarardı yalnızlığımı
Gitmeseydik diye düşünürdüm hep
Kahır yüklü gurbete
Tutsak etmeseydim hür düşüncelerimi geceye
Uykularım böylesine gözlerimde perişan olmasaydı
Yokluğum bir kobra gibi oturmasaydı yüreğinde
Bu denli acılar yakamda tutunmasaydı

Şimdi karanlığın koynunda geçiyor saatler
Şu katran karası gecede
Hasretimi sallıyorum hicran beşiğimde
Sen diye... sen diye koşuyorum her sese
Şimdi nerelerdesin bilmiyorum
Kimle, ya da hangi dağın ardında
Bilmiyorum
Artık adımı unutuyorum hayallerimi
Sen uzak bir şarkısın, uzakta feryat dolu
Ben
Gözlerinde bir hüzün çıkmazı

Gökyüzünün homurtuları şimdi kulaklarımda
Yağmur serpeliyor camları
Tıkırtıları ninni kulağımda
İşte bu anda uyumak istiyor gözlerim
Buz tutmuş umutlar bekleşiyor köşe başında
Rüzgar fütursuz esiyor
Kara bir sevdaya tutsak ediyorum yıldızları

Şimdi
Düşüncelerimde kaybolup gitmiş hatıralar
Bir soran yok halimden... terk eden hatırandan başka
Bu şiir ağlar şimdi dudaklarımda
Bu gece
Sana mektuplar döşeniyor yine kalbim
Uyusam diyorum
Rüyalarıma gelsen
Sonra albümlerde aradım seni... gözlerini
Batık bir gemi gibisin
Çıkaramıyorum hatıralarımda seni
Küf tuttun
Paslandın bakışlarımın en derininde

Günay Koçak

21 / 12 / 2025