O bir balıkçıdır
Gündüzü gecesi yoktur
Sıcakla akraba, soğukla dosttur
Atar oltasını omuzuna
Tutar denizin yolunu
Yem takar iğnesine
Bekler heyecanla, umutla, şevkle
Gözünü oltasının ucundan ayırmaz
Balık vurduğunda arslan kesilir
Balık yoksa yaralı ceylandır
Bazen o balığı besler
Bazen balık onu besler
Balık yerine martı, kuğu tuttuğuda olur
Bazende kurşun ile iğne çıkarır denizden
Ama hep umutludur balıkçı
Kuytu köşelerde gariptir
Dalıp dalıp gider maziye
Sevdiği vefasızı düşünür
Yüregi burkulur başı döner
Çöker taşın dibine balıkçı
Bazen balık vurur fark etmez
Oltayı çektiğinde iğnede balık vardır
Çoğu kez balıksız döner balıktan
Bazende çok balık tutar
Getirdiği balıkları dağıtır konu komşuya
Müpteladır sanatına balıkçı
Gitmediğinde karnı ağrır
Deniz çağırır onu gel gel diye
O denizi sever deniz onu
Denizin dostluğu güven verir ona
Dertleşir denizle martıyla balıkla
Balıkçı balıkta huzurludur mutludur.

Ozan Güner Kaymak
Amsterdam / 20.11.2008