Yine geç kaldım hayata,
telaşla kapandığım kapılar
birer birer yüzüme çarptı.
Saatlerin dili dönmez oldu,
dakikalar önümden sel gibi aktı,
ben yerimde sayarken
atı alan
çoktan Üsküdar’ı savuştu.

Bir düşünsen…
kaç gece hayale daldın da
gündüzün gölgesini kaçırdın?
Kaç kez fırsat kapıyı çaldı da
“sonra bakarım” diye
kendi kaderini erteledin?
Göz göre göre gitti
görmen gerekenler.
Kısmet sandıkların
bir başka elde çiçek açtı.
Atı alan,
bir kez daha Üsküdar’ı savuştu.

Cesaret dedikleri var ya,
aslında küçük bir adım sadece…
Ama insan en çok
o küçük adımda takılıyor.
Çekingenlik büyüyüp çalı oluyor,
korku bir dağ gibi dikiliyor,
içimizdeki deli çocuk
ipini koparmayı beklerken
akıllı tarafımız
zincir üzerine zincir vuruyor.
Ve biz,
hayatın ortasında
kendi ellerimizle yeniliyoruz kendimizi.
Derken
atı alan
yine Üsküdar’ı savuştu.

Kimseye söylemediğin dert
içinde küflenir;
dile gelmeyen her cümle
insanı içinden yer.
Sustuğun her şey büyür,
büyüdükçe seni küçültür.
Konuşmadığın için anlaşılmaz,
yürümediğin için varılamaz,
elini uzatmadığın için dokunulamaz.
Ve sen,
“zaman var” diye diye
ömür defterinden sayfalar eksiltirsin.
Zaman bakmaz arkana;
atı alan
çoktan Üsküdar’ı savuştu bile.

Oysa hayat,
biraz yel,
biraz yokuş,
biraz kör cesaret ister.
Bazen gözünü karartıp
dünyanın üstüne yürümek gerek.
Bazen sevdiğinin kapısına
utanmayı bir kenara bırakıp
“Ben geldim!” demek gerek.
Bazen de kaybetmeyi göze almadan
kazanamayacağını bilmek…
Çünkü hiçbir gönül,
kendisini istemeyeni beklemez.
Hiçbir kader,
kapıyı çalmayanı ödüllendirmez.
Atı alan
her defasında Üsküdar’ı savuşur,
sen izlemekle yetinirsen…

Ve ben,
geçmişin eşiğinde durmuş
yıllardır kendimi dinlerken
şunu öğrendim:
hayat, erteleyenin değil,
deneyenin yanında durur.
Gecikenin değil,
gidenin yoluna ışık olur.
Korkanı değil,
yürüyeni kendi tarihine yazar.
Bir gün dönüp baktığında anlarsın;
kaçırılan her an,
kalpte bir boşluk bırakır.

İşte o gün,
teslim olursun şu gerçeğe:

Atı alan Üsküdar’ı savuştu…
ve sen hâlâ orada duruyorsun.

Ozan Güner Kaymak
Amsterdam 21.11.2025