Töhmet altında kalmışlığım
Sanlarla zanların sırnaşıklığı
Gel gör ki:
Dualarım saklı gök kubbede
Dermanı veren elbet Tanrı
En çok da aşkın şakağına dayalı kalemim ve
Bastığım mührüm
Hele ki yok mu annemin saçımı okşayan
Dalgın ve acı yüklü bakışları.

Gemim yürürlükte
Gem vuramadığım insan isyanları ve yalanları;
Nasıl da tamah etmekteler dünyanın malına mülküne
Üstelik donanımlı eşrafları
Ve çamura bulaşan yalancı saygınlıkları
Bozacının şahidi bak, nasıl da şıracı
Ve kibirleri ile delip geçtikleri
Aldıkları mazlum ahları.

Bir fısıltı değil asla
Bir nida hiç değil:
Sadece sevginin ve inancın harmanı ile iştigal
Umut nasıl ki başımın tacı…

İmtiyaz sahipleri;
Bitmeyen ihtirasları kürk yakalı sefillikleri…
Yetmedi:
Yetmez elbet
Daha çoğuna göz diken ve hak etmedikleri.

Bir pusula lazım var aslında ilk günden bu yana
Sahibesi olduğum…
Bir renkse en sevdiğim:
Turkuaz ve beyaz;
Bir sinyalse öten
İçime doğan mehtap.
Ne kuşkum var ne öfkem ne de ihtiras:
Korunaklı dünyamın da yıkılmayan kaleleri
Hele ki yok mu sevdalandığım kalemim
O halde tam teçhizatlı
Karşıma aldığım cihan denen âlemin
En dibine vurduğum nasıl da yalan
Ve beklemesindeyim İlahi Adaletin

Öznem ben bu sefer
Özlediğim yine ben
Özendiğim yine ben
Benim ben dağları aşan…
Benim ben bentlere pabuç bırakmayan…
Benim ben:
Asil annemin asi ve asil kızı
Aşkın hükmettiği
Acıların ara ara nüksettiği
Ve çıkış kapıma yürüdüğüm kadar
Varsın olsun başımda azıcık efkâr

Varmakla mükellef
Bağdaş kurduğum doğrular asla değildir zahmet
Ne inkâr ne isyan ne yalan
Sevebildiğimdir ve inandığım gördüğünüz üzere
Nasıl da aşikâr
Ne de olsa kalp gözüm büyüktür benim
Rabbime emanet canım
Rabbimdir soluduğum havayı ve yaşadığımı bana ispatlayan
Yegâne rüzgâr
Aşk nasıl ki şiarım
Sevginin dokunulmazlığında saklıyım
Umut ve inanç kadar
Var mıdır büyük servet?