Sen Gidince
Senden sonra her şeyim değişti,
yarım kaldı kelimelerim.
Yatağımın bir yanı soğuk.

Sabahları gün ağarmıyor artık,
zamanın önemi kalmadı.
Odamda derin bir sensizlik kaldı.

Ne uykunun
ne uyanmanın
bir anlamı var şimdi.

Ardında kocaman bir boşluk kaldı.
Evimin neşesi ,
senden sonra sessizliğe gömüldü.

Yarim…
Her zili çaldığımda
“kim o?” diyen sesini özledim.
Anahtarsız açılan kapının ardında
bana bakan, gülümseyen yüzünü…

Saçından bir perçem yanımda kaldı,
kalbim sıkıştığında
avuçlarıma alıp koklarım.

Ah yar…
Meğerse ben seninle var olmuşum,
seninle anlam bulmuşum.

Senden sonra
bedenim gibi ellerim de üşüyor.
Hayat devam ediyor belki
ama ben ışığımı kaybettim.

Ay küstü hanemize,
penceremin ışığı karardı.

Ellerimle seni verirken
soğuk toprağa,
kendimi de gömdüm
ayak ucuna.

Ne zordu
toprağı üzerine atmak,
ardında bana kalan
kocaman boşluğa bakmak.

Ne çok istedim
orada elinden tutup
seninle ayrılmayı…

Adını anmak
hiç bu kadar zor gelmemişti dilime.

Ağlamak çare olsaydı
susmazdım.

Eyyüp Balta