Kader Beni Sana Yazsaydı
Kaç bahar aradım durdum,
kalbime seslenecek bir ses aradım durdum.
Dolunayda gökyüzüne çizeceğim
tek bir yüz taradım.
Rüzgâr, uzaklardan kokusunu getirsin istedim,
beni yeni kelimelere sürükleyen,
gecemin karanlığında
yüreğimi titreten bir yarim olsun isterdim.
Beni güneşin ilk ışığında
uyandıracak o kadın sensin.
Sesim kuş cıvıltılarına karışmalı,
yüzüne bakınca zamanı unutmalıyım.
Elinden tutup sana hayallerimi anlatırdım.
Yağmurun toprakla buluştuğu gibi
sana kavuşmalıyım.
Ayrıca kırlarda senin için
papatyalar toplardım.
Bana yaşadığımı hissettiren,
varlığında kalbimi titreten
bir yar lazımdı…
Anadolu’nun kırlarından derlenmiş,
narin, taze çiçekler gibi kokan;
yolumu gözleyen
bir çift kahve göz aradım.
Dicle gibi kıvrım kıvrım
süzülen saçlarına taç yapardım.
Ey yar gecemde yolumu gösteren
kutup yıldızım oldun.
Han duvarlarına adına dörtlükler yazardım,
altına
“garip Eyyüp buradan geçti”
diye kazardım.
Sana kavuşamadan
yorgun düşüp kaldım bir han odasında.
aşkım diyar diyar anlatılacak
han odalarında…
Hikâyemi duyan kırlangıçlar
sana haber verecek.
“Anadolu’daki kınalı kekliğin
hikâyesi” diye…
Ve son olarak:
Yazılmadıysa adım senin yazgına,
hanlar tanıktır bu sevdaya.
Yine de bil ki
kader beni sana yazsaydı keşke.
Eyyüp Balta