Nice boşluklardan geçtim

Nice kırılmalar da yansısa
Bölünmeler
Parçalanmalar
Dağılışlar, kopuşmalar
Yok olmalar, kayboluşlar
Boşluklar arası, aralar
Sıralanırken, sıralanışlar

Ne kadar bozulursa
Bozulsun, ritim ve algoritma
Sürekliliğin devamsızlığı

Bir sürecin,
Akışın içine girebilme
Ve dahil
Dalabilme ya da
Birden, dolan nefes gibi
Söküp alınabilen
Bir ilizyonu, refleksi vardı sanki
Yazabilmenin
Oysa her adım
Bir yorumdu
Üstlenebilene
Anlayabilmek için,
Anlatabilmek gerekti…

…


“Çoğu kere ve ne zaman, düz yazı ile, biraz daha uzun bir deneme ile devam etmek istese, bilinci, hamuru, sahne, yüzey, ona bir çelme takıp, epik eksene dönüşürmeye çabasına yöneltiyordu, anlatmaya çalıştıklarını, aramaya çalıştıklarını…

Algılarını da değiştirip, anlamı zorlaştırır gibi havaya mi sokuyordu belki , aval aval da baktırıyor muydu arka planına…

Belki de o küçük alandan, boşluktan, metrajdan dolayı idi, kısa kısa cümlelerin, sayıklamaların kurulma çabası

Monolog gibi sıralanması, birer birer dökülmek istenenlerin ve dahi dökülemeyenlerin…

Koca bir manzara, göğüne de bakamıyordu ki artık
Dar bir koridordan, merdivenden, kayar, iner , yuvarlanır gibiydi

Onca zamanın, bir kaç kareye , kameraya sığdırılması, nasil yeterli kalırdı

Çok çabalatıldı, kurcalandı, kıvrıldı, buruşturuldu…
Açılıp , düzeltildi, öbür yüzünün, yüzüne dahi bakıldı…

Sonra baktı şöyle geriye
Gene en başından demek istediklerine
Geveleyip durmuş muydu, bambaşka bir kurguya dönüştürülmüştü

Niye direk dalamıyordu mevzu
Niye sadede gelemiyordu yahu

Karnına sancılar giriyordu, anlatamadıklarını, dize getiremediklerini düşündükçe, daha da mı daralıyordu…

O kısa kesitte ayrılan süre, süreç tükeniyor gibi rhissetmeye başladı, ne olur, çekip gitme, kaybolma dedi, dışından, dışına ve de
Dahi
İçine… “

Anlatmalıyım, san’a sem’i
Anlamasa da an’lamalı

Bir çarpanı, çarpıtanı, olmalıydı
Onca basamağın
Bir anla’tanı
Bir anla’yanı
Bir ardı, noktası, an’ı…

Sem eylemeden
Sen, bulamam mı
Zan etmeden
Ram olamam mı

…


O dağın ardı, boşluk mu, dedi
Durup dururken
Bir eski zamandan, noktadan anımsadı

O, Dağın, ardı boşluk, dedi
Tekrarlayarak

Odağın da bekleyiş…