0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
24
Okunma
Sanırdım hep aynı kalırdım,
Rüzgâr değmez, zaman geçmez.
Meğer insan değişirmiş,
Kendi yükünden kaçamazmış.
Kırıldıkça öğrendim sabrı,
Sustum, içimde büyüdü söz.
Dün dediğim nice yemin,
Bugün oldu bende bir köz.
Aynı sandım kalbimi hep,
Mevsim mevsim soldu renkler.
Bir ben değilmiş değişen,
Hayat böyle; alır, eker.
Şimdi aynaya bakınca,
Bir yabancı durur gibi.
Ama hâlâ umut taşır,
Yorulmuş bir yürek gibi.
