Yaradan’ım, beni bana bırakma,
Kötüye gidiyor hallerim benim.
Emanet senindir, ona bırakma;
Çıkmaza giriyor yollarım benim.

Aldanıp her insan dost olur sanma,
Yalanla süslenmiş sözlere kanma.
Cahile cezayı keseriz amma
Omuzdan kırıktır kollarım benim.

Tenekeyi altın diye satamam,
Yalandan yanlışa alkış tutamam,
Cahilin sözünü asla yutamam;
Günaha girecek dillerim benim.

Yalan konuştukça değişir siman
Cahilde ne arar din ile iman?
Bilmem ki nereye götürür zaman;
Boş yere geçiyor yıllarım benim.

Paşam, oynamışlar senin geninle,
Aynı safta olmam artık seninle.
Yalandan "merhaba" etmiş benimle
Bilmeden kirlenmiş ellerim benim.

İsrafil’im, kader gülmüyor sana.
Çok bilmiş cahille gelme yan yana.
Gereksiz insanlar dert oldu bana;
Sebepsiz akıyor sellerim benim.

10.12.2025
İSRAFİL BİLİCAN