1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
53
Okunma
“Bir ömür aynı insanla olmak sıkmaz mı?”
dedi biri…
Gülümsedim.
Güneşi her gün doğarken gördün de
bir kez olsun bıktın mı sıcaklığından?
Deniz aynı deniz,
ama her dalgası başka bir hikâye taşır kıyıya.
Ay aynı ay,
ama her gece başka bir yarasını gösterir göğün.
İnsan…
Ruhuna iyi gelen şeyden neden sıkılsın?
Huzur varsa,
her tekrar bir armağandır aslında.
Ben,
seninle geçen günlere bakınca
hiçbirini “aynı” sayamıyorum.
Bir bakışın değişiyor,
bir gülüşün çoğalıyor,
bir sözün içimde yeni bir kapı aralıyor.
Senden sıkılmak…
gökyüzünden vazgeçmek gibi bir şey olurdu.
Mümkün değil.
Çünkü sen,
hem güneşim,
hem denizim,
hem de gecemin en sakin parıltısısın.
Ve ben biliyorum:
İnsan, kalbine huzur veren bir yöne bakmayı
ömür boyu sürdürür.
Hiç yorulmaz.
Hiç vazgeçmez.
Hiç sıkılmaz.
5.0
100% (5)
Cevap Yaz
